Życie - kręte i wyboiste jak droga kamienista,
Nie biegnij szybko, gdzie dno widzisz urwiska.
Choćbyś nie wiem jak bardzo pragnął zostać ptakiem,
Nie próbuj unieść skrzydeł, zawisnąć nad światem...

Nie jeden zginął już Ikar, pędzony  szlakiem wiary,
Nie jeden zabłądził, mierząc świat, według własnej miary.
Człowiek stworzony nie do lotów, a do pełzania,
Nie do podróży w gwiazdy, a ich oglądania...

Gdy dzień nastał jasny, ustąpił monolit zamglony,
Rozeszły się chmury, rozbiegły ciemności demony.
Drogi stały się proste i prowadzące do jedynego celu,
Nie zabłądzisz już pośród ich plątaniny, mój przyjacielu...

Odbił się od przydrożnych kamieni blask słońca bajeczny,
Zaszumiała zieleń wokół, zaśpiewał strumień górski, rzekłszy,
To dzień Twój, Zobacz! Uniosły się z nad łąki zastępy motyli!
Ciesz się życiem, tańcz i baw się, nie uroń tej chwili...