Jak obiecałem zapościłem Małgosia strory, napiszę i coś o Maczo - Maciu. Tak krótko, fajny kumpel z niego. Pomaganie - zawsze można liczyć - czym bardziej męska roboto to on chętniej. Facet 120%. Naprawić auto - no problem. Jeśli o przyszłość chce być piłkarzem, ale może też być jednocześnie kolarzem, siatkarzem, biegaczem i każda inna dyscyplina. Rośnie jak na drożdżach i niestety chudnie... to już nie ten mięciutki okrąlutki maluszek, tylko chłopczyk a na brzuchu kaloryfer, nie jak u taty bojler :-)

Kopa czasu minęła, urosłem, sporo mówię, choć mnie nikt jeszcze nie rozumie. Najważniejsze jest to, że nauczyłem się chodzić i to na dwóch nogach. Chodzę wszędzie, na wszystko... czasem zaliczam upadki. Prawdziwy ze mnie urwis... to mówiłem Ja, Maciek.

O i tu miła niespodzianka udało sie po dwóch miesiącach siąść do netu i coś napisać. Cóż... oczekujemy ospy, Gosia już ma, Maciek na razie tylko mega ślinienie, katar i super duszący kaszel.

9 miesięcy za nami, minęło jak jeden dzień. Dobrze, że ze szczegółami sie tego wszystkie nie pamięta, bo jakby się całe zmęczenie, nerwy i trud z tego okresu podsumowało to można było tego nie unieść, albo co najmniej się załamać. Oczywiście ta "amnezja" też działa na rzeczy miłe, fajne i przyjemne - taki koszt tego procesu "Tabula rasa". Przy życiu trzyma nadzieja, że już będzie chyba tylko łatwiej no i wiosna za pasem... tzn. jakieś 4 miesiące i już będzie :-) W pędzie jakim się obecnie żyje, to pojęcia czasu stało się dość relatywne i czasem dwie godziny między 17-19 wydają się dłuższe, niż miesiąc, który właśnie jakoś niepostrzeżenie nam minął.

Ach te dzieci... nie chcą spać i nie dadzą się wyspać... masakra jakaś...

Maciek się nieźle już zadomowił, my popadliśmy w rutynę... żartuję :-) Może nie jest to nasze pierwsze dziecko, ale szlaki przecieramy na nowo, ta sama niepewność co kiedyś - co robić z tym małym ciałkiem? Czy wszystko robimy dobrze? Czemu on płacze - głodny czy coś go boli. A i najważniejsze, jutro pierwsze Maćkowe święta wielkanocne, pierwszy zajączek i pierwszy prezent - nowa prztulanka. Czy się spodoba?

I jakoś leci, choć nie jest łatwo - młody człowiek potrzebuje dużo uwagi. Jak nie je to płacze, jak je to do pożygania, jak się naje i pożyga, to chwilę śpi, ale zaraz się budzi, bo się zesra - życie. W planach było, że Gosia nie będzie zazdrosna i będzie chętnie pomagać... ach te plany.

Maciek już w domu. Chłop przestał chudnąć i zaczął tyć - w końcu wypuścili go do domu. Na razie wielki chaos i pytanie jak to dalej będzie. Musimy być dobrej myśli.

Do ostatniej chwili nie był zdecydowany, czy to jest już ten moment aby być już nami... że tak powiem outside. Niewinna wizyta u "Dżina" jednak przeważyła szale. Szybka akcja wędka spławik i na pierwszy dzień wiosny (mówiąc prawdę gówno nie wiosna, jak to piszę jest -11 na dworze) Iza ląduje w szpitalu w Dębnie... a tam już było gorąco.