Jeśli się kiedyś zastanowisz nad losem osób,
Które znikały z życia Twego, choć na moment,
To zrozumiesz prawdę straszną i okrutną ,
One nie powrócą, rozproszyły się na drobne części i  znikły.

Światy, które są po za zasięgiem Twojej ręki, nie istnieją,
Myśli, których nie zrozumiesz, nie mają bezsensu,
Rzeczy, których nie możesz zrobić, nie dadzą Ci szczęścia
Ludzie, których nie ma przy tobie, to tylko twoja fantazja...

Uśmiechnij się do tych snów i machnij ręką,
Z tych prochów nie da się złożyć raz jeszcze człowieka,
Nie powróci już w tej samie formie i postaci,
Tak jak nie zobaczysz  identycznych dwóch zachodów słońca.

Nowy dzień, nowe słońce, nowi ludzie, nowy zachód,
Nie ma co się opierać, nie może trwać wciąż ten sam dzień,
Idąc w przód, zawsze pozostawisz coś z tyłu, czego będzie Ci żal,
Będziesz chciał powstać z prochów, powrócić, to niemożliwe...