Skalne Miasto to skały z  piaskowca wyrastające praktycznie wprost z gruntu,  tworzące podłużne formy z bardzo stromymi uskokami. Uskoki te tworzą dość płaskie kaniony, składające się na labirynt, w który możemy się zapuścić i któremu możemy dać się oczarować. Przez długie lata Skalne Miasta leżące w okolicach Teplic były rejonem mało znanym, stanowiły miejsce gdzie ukrywała się miejscowa ludność w momentach zagrożenia. Dopiero po roku 1700  zaczęli napływać pierwsi turyści z Śląska. W roku 1824 wybuch wielki pożar  trwający kilka tygodni, który zniszczył prawie całą roślinność leśną. Pożar odsłonił i udostępnił znajdujące się między skałami labirynty a właściciele tych ziem rozpoczęli budowę szlaków turystycznych.

 Wędrując 3,5 kilometrowym szlakiem wiodącym przez Skalne  Miasto podziwiamy widoki i skały których nazwy wywodzą się z czasów pierwszych wypraw w te rejony: Kochankowie, Głowa Cukru, Wieża Elżbiety. Mijając Dzban i Głowę Cukru docieramy do Bramy Gotyckiej, która otwiera wejście w sieć skalnych labiryntów. Bramę polecił wybudować Ludwik Karel Nadherny w 1839 roku wraz z całym kompleksem chodników turystycznych, mostków, kładek i schodów. Okolice Bramy Gotyckiej to ciekawy przykład środowiska, gdzie występują mchy i paprocie. Przekraczając bramę wchodzimy w świat labiryntów, idziemy wąskimi kanionami, nad głowami mamy strzeliste skały, każdy zakręt kryje za sobą jakąś tajemnice, po drodze znajdują się liczne przejścia przez skały (naturalne bramy), skały piaskowca obrastają mchy, gdzie niegdzie leży śnieg. Idąc pomiędzy skałami poruszamy się pobudowanych dla turystów kładkach i schodach. Po drodze mijamy skały, których kształty budzą skojarzenia od których powstały ich nazwy „Ząb”, „Wieża Elżbiety”. Mijamy malowniczy zakątek gdzie znajduje się Mały Wodospad i dalej znikamy pomiędzy skałami…

Mają fascynację tym co zobaczyłem w szczególności wąskimi przejściami między skałami i licznymi bramami w skale pokazują załączone do artykułu zdjęcia. Wybierając się w okolice, np. przejazdem do Pragi warto tu zajrzeć, choć na dwie godziny, jednak dla dokładniejszego przyjrzenia się Skalnemu Miastu trzeba sobie zapewnić znacznie więcej czasu.