Miejscem, do którego chciałbym Państwa zaprosić jest znajdująca się w Pradze Katedra Św. Wita. Jest to obowiązkowy punkt zwiedzania Pragi chyba każdej wycieczki i na pewno nie można go pominąć. Pragnąc zwiedzić budowlę nieodpłatnie jest się skazanym na oczekiwanie w dość długiej kolejce, ale jest to czas który się nie dłuż, można podziwiać budowlę z zewnątrz. Jest bardzo rożna od naszej gorzowskiej Katedry, zbudowana z piaskowca który z czasem pokrył czarny nalot nadający budowli dość demoniczny wygląd w połączeniu z gotyckim zdobieniami. Sama katedra wciśnięta dość mocno na ścisk wewnątrz zamkowej zabudowy, z bardzo wysokimi wieżami. Wchodząc do środka od razu jesteśmy zafascynowaniu świątynią, jej wewnętrznym rozmiarem, wysokością, przestrzenią. Uwagę przykuwają wysokie filary i żebrowane, gotyckie sklepienie oraz strzeliste witraże wprowadzające niesamowitą grę świateł wewnątrz.  Zwiedzając to miejsce można spokojnie spędzić pół dnia (choć nie miałem tyle czasu niestety), wewnątrz znajduje się wiele kaplic i zabytków, które muszą interesować bez względu na to czy lubimy historię czy nie.


Katedra św. Wita, Wacława i Wojciecha w Pradze jest usytuowana w kompleksie Zamku na Hradczanach.  Budowla jest mieszanką różnych stylów architektonicznych, gotyku, renesansu i baroku, przy czym dominującym jest styl gotycki. Katedra jest jednym z najcenniejszych zabytków Pragi. Świątynia liczy sobie 124 metry długości, 60 szerokości i 34 wysokości, wieża główna ma wysokość niemal 100 metrów. W katedralnej wieży wisi, odlany przez Tomasa Jarosa w 1548 roku, największy dzwon w Republice Czeskiej, dzwon Zygmunt (Zikmund). Ma on 203 cm wysokości i waży 16,5 tony. Jako ciekawostkę podać można, że polski dzwon Zygmunta znajdujący się na katedrze wawelskiej waży tylko 11 ton.

Katedra w obecnej formie jest trzecią budowlą o charakterze religijnym stojącą w tym miejscu.  Pierwszym kościołem powstałym w tym miejscu była wczesnoromańska rotunda wzniesiona przez Wacława I w 925 roku, miała ona 13 m średnicy. Świątynię  poświęcono Św. Witowi, którego relikwie książe Wacław otrzymał z rąk króla Niemiec Henryka, może też być to związane z tym, że wcześniej na Hradczanach znajdował się gród słowiański ze świątynią poświeconą Świętowitowi.  Kościele tym pochowano Św. Wacława, a w 1039 złożone zostały relikwie Św. Wojciecha. Budowla okazała się niewystarczająca  jako cel pielgrzymek do relikwii i 1060 książe Spitygniew II zburzył rotundę i zastąpił większą świątynią.  W roku 1344, gdy praskie biskupstwo otrzymało godność arcybiskupstwa, zadecydowano o budowie nowej świątyni, odpowiedniej dla nowej rangi. Budowlę została rozstała rozpoczęta wg projektu Mateusza z Arras, a po jego śmierci kontynuowana przez Piotra Parlera. Prace budowlane przerwano w roku 1419, po rozpoczęciu wojen husyckich. Prace ukończono dopiero w latach 1873-1929.

Wnętrze praskiej katedry kryje zbiór drogocennych dzieł sztuki, w tym gotyckie nagrobki królów czeskich, wiele rzeźb Parlera, barokowy nagrobek św. Jana Nepomucena itp. Jeden z katedralnych witraży jest autorstwa Alfonsa Muchy.

Wśród wielu kaplic świątynnych najbardziej atrakcyjna jest Kaplica św. Wacława ze względu na wspaniały wystrój, jaki tworzą freski zdobione kamieniami szlachetnymi. Znajdują się tam drzwiczki prowadzące do skarbca, który mieści się nad kaplicą. Klucze do niego przechowywane są w siedmiu różnych instytucjach..
W Katedrze znajduje się barokowy nagrobek św. Jana Nepomucena, na który zużyto 1800 kg srebra. Obecnie nagrobek pełen figur błyszczy się dzięki temu, że przed wizytą papieża w Czechach został dokładnie wyczyszczony. Jak nie zachwycać się witrażami zdobiącymi smukłe okna.