Kiedy Muminek z Klonosią dotarli do lasu, przelękli się. W świetle księżyca wyglądającego z za Czarnego Lasu księżyca kontury drzew pochylały i sięgały swoimi rozczapierzonymi gałęziami coraz bliżej pary dwóch postaci zbliżających się do lasu.  Stare dęby z straszny wyciem wiatru w swoich konarach, poruszy się miarowo jakby próbując uwolnić swoje zmurszale przez lata korzenie. Muminek przystanął, przestraszył się na moment. Kolonosia uśmiechnęła się, poprawiła swoje ogniste włosy i pociągnęła go za rękę w kierunku lasu...